In Gesprek Met
...Hans Louwet
Hans en ik kennen elkaar al flink wat jaren en toen ik bij Trucksmagazine begon spraken we af dat ik hem een keer zou interviewen. Het duurde even, maar toen was het moment eindelijk daar.
Chauffeur in hart en nieren
Hans wist al op jonge leeftijd dat hij chauffeur zou gaan worden. Op school kon hij even kijken bij de opleiding voor (reclame)schilder, maar die raakte sneller vol dan verwacht. De opleiding automonteur kwam om de hoek kijken en Hans ging die kant op. Kortom het universum deed al stiekem z’n werk.
Hans slaagde voor de opleiding, en kon direct bij het transportbedrijf van zijn ouders aan de slag. Maar ja 16 jaar en nog geen rijbewijs, dus eerst in de werkplaats aan de slag. “Werken is niet verkeerd. Zorgen voor je eigen toekomst. Alles is beter dan stil zitten”, zegt Hans. En hij vervolgt “Toen ik 16 was ben ik na de monteursopleiding op de KTS (LTS) de chauffeursopleiding gaan doen, 4 dagen werken en 1 dag in de week naar school. Heb 2 jaar bij Reining Dongen stage gelopen. Daar heb ik in de loods gewerkt, wagens geladen enzovoort. En daarna thuis aan de gang en zo snel mogelijk de rijbewijzen behaald”.
Scania is favoriet
Toen Hans al zijn rijbewijzen had behaald, ging hij uiteraard meteen aan de slag op de wagen. Want daar is hij toch voor geboren. Hans is ook enthousiast als hij over het rijden begint. Het zit écht in zijn bloed. Hans zal het niet onder stoelen of banken steken, Scania is zijn favoriete merk. Ook bij zijn ouders heeft hij altijd Scania gereden. Zijn jongens droom was een ‘dikke’ V8. Zijn vader was toen heel eerlijk en zei “’Als jij een V8 wilt gaan rijden, dan zal je voor jezelf moeten gaan rijden. Want ik ga geen onderscheid maken. En uiteindelijk zal je ook de papieren moeten halen”. Hans volgde het advies, trok de ‘stoute’ schoenen aan en ging ervoor.
Een droom kwam uit
In juli 2005 werd Hans officieel eigen rijder en de Scania V8 werd een feit. De mensen die Hans kennen, weten allemaal wel wat er helaas is gebeurd. Hans kan zich nog alle details van het ongeval herinneren; de datum, het tijdstip en zijn eerste gedachten. “Chips, ik heb net nieuwe velgen en nu gaan die er aan. Tja, het is maar waar je dan druk over kan maken, haha,” aldus Hans.
Na het ongeval is de wagen opgeknapt en heeft Hans er nog jaren meegereden. Maar vanwege het zware werk en dat de wagen na het ongeluk er niet beter op was geworden, besloot Hans een nieuwe aan te schaffen. Met pijn in zijn hart ging de ‘oude’ weg, ook omdat de euronormen in Nederland werden ingevoerd. “Het was dat het toen niet anders kon. Anders had ik ‘m geschorst, in de loods gezet en behouden. Het blijft tenslotte je eerste eigen auto en dat is speciaal”, aldus Hans. “Ik heb wel laatst begrepen dat hij nog steeds rijdt, want de huidige eigenaar vroeg of ik deze al wil verkopen. Ik vroeg hem als jij ooit de oude verkoopt, denk dan alsjeblieft aan mij. Nu hopen dat hij die belofte onthoud én nakomt”.
Toekomst
In 2013 kwam het huidige werkpaard en dat is natuurlijk ook een V8. Hans vertelt trots “Het is nog een lekkere schakelbak, geen automaat. Ik kon dat nog uitstellen en vind dat zo fijn. Schakelen blijft voor mij het gevoel van controle over de wagen. Zolang ik het kan uitstellen, doe ik dat”.
Maar in 2025 gaan toch echt de eerste zero emissiezone ’s in. Hans heeft er wel al over nagedacht. Zijn opdrachtgever en hij hadden het er toevallig laatst over. Als het moet, kiest hij voor waterstof. Aan elektrisch rijden zitten volgens hem nog teveel haken en ogen. En ook al lijken oplossingen soms simpel, de politiek werkt niet in alles mee. Hans grapt “Waterstof moet je tanken, dus laat mij maar zo doen en denken”.
Hans dankjewel voor je tijd. Gezellig om je weer even gesproken te hebben en een goede reis gewenst!
Tekst : Jantine
Foto’s: Hans