Stenentransport

Op pad met… Gernand ter Maaten 

Het is alweer even geleden, dat ik in gesprek was met een ‘stenenrijder’. Dus plaatste ik opnieuw een oproep op Facebook. Daar werd veel op gereageerd, één daarvan was Gernand ter Maaten. Gernand werd getagd door een oudcollega en vervolgens nam hij contact op. Hij werkt al een paar jaar in het stenentransport en nodigde mij uit voor de koffie. Na een gezellig telefonisch gesprek, maakten we een afspraak en zo reed ik zijn kant op.

Albers Transport
Het veilig transporteren van bouwmaterialen, dat is al 75 jaar het specialisme van Albers Transport. Van tegels en klinkers tot rioleringsonderdelen en bedrijfsvloerplaten. Vervoerd binnen Nederland, maar ook in Duitsland en België. Ze zijn een echt familiebedrijf, waar korte lijnen, betrokkenheid en betrouwbaarheid voorop staan.

Van jongs af aan mee, maar toch verrassend
Als kleine jongen met vader mee op de vrachtwagen, dat deed Gernand graag. Toch was het geen uitgestippelde route, dat hij ook chauffeur zou worden. De transporttak waarin zijn vader werkzaam was, maakte hem niet enthousiast. Maar zegt hij eerlijk: “Dat was toen. Je bent jong en je hebt er dan een mening over. Ik ben de bouw ingegaan, heb daar al mijn papieren voor gehaald. Tot aan uitvoerder toe. Dacht, dit wordt mijn toekomst. Tot ik op een gegeven moment met een maatje mee ging, die werkzaam was in de pluimveesector. Dat gaf mij een ander inzicht. Even heel kort: ik moest de vrachtauto even verzetten en het ging alsof het in het DNA zat, alles ging op de automatische piloot. En de terugreis die we hadden, kan ik je verzekeren, ik heb niet geslapen, maar hem de oren van ’t hoofd gevraagd. Uiteindelijk ben ik nog een paar keer mee geweest en toen was het zeker. Ik moest achter dat stuur!“.
 

Van start
Gernand startte bij Heebink en ging aan de slag op het terrein. In die periode heeft hij zijn grootrijbewijs gehaald. “En dan gelijk naar Engeland?”, vraag ik hem. “Nee, dat niet. Helaas! Toen dacht ik wel, ach dat doe ik even. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Ik heb alles vanaf begin af aan moeten doen. Eerst in de omgeving zelf rijden. En uiteindelijk mocht ik naar Engeland gaan. Op maandag weg en dan zaterdag vaak terug. Ik durf wel te zeggen dat ik verknocht ben geraakt aan dat land, écht prachtig. Veel kilometers gereden, mooie herinneringen gemaakt. En dat is ook belangrijk”.

In 2019 was het even wat minder leuk. Toen maakte Gernand een bedrijfsongeval mee, dat heeft hem wel aan het denken gezet. ”Je let overal extra op. De helm en de veiligheidskleding droeg ik al. Maar sindsdien ben ik nog secuurder. Het was een vervelende periode, maar het is achter ons en we kijken positief voorruit”, aldus Gernand. “Het is wat het is. Helaas is het gebeurd, maar ik ben er nog. En kijk wat ik nu doe. Ik kan vroeger met het heden combineren.  Wie kan dat nou  vertellen!”.

Positief
Om een lang verhaal in te korten, Gernand is niet het type dat van stilzitten houdt. Dus toen het weer kon, wilde hij ook weer gaan rijden. Omdat er toen ook nog eens liefde op z’n pad kwam, ging hij meer in die buurt opzoek. En zo kwam hij bij Verheul in Twello terecht. Uiteindelijk is hij samen met een maatje naar Albers toegegaan. 

Tijdens een kop koffie was een goed gesprek en inmiddels werkt hij hier alweer vier jaar. Het bevalt hem prima. Hij ziet weer oud-collega’s van de bouw van vroeger. Dat is ontzettend gezellig. En, hoe cliché dan ook, écht geen één dag is hetzelfde. “Zo sta je op de nieuwbouw te lossen en zo word je ergens midden in de stad neergezet. En dat is leuk! Net groot-transport maar dan toch anders. Dat maakt het voor mij wel het mooiste vak van de wereld”, aldus Gernand.

Op tijd starten
Als Gernand praat over zijn werk, is het zichtbaar dat het zijn passie is. En dat is mooi om te zien. Ik ben benieuwd of hij zich ook wel eens druk maakt? Dan lacht Gernand en zegt hij: “Druk maken is voor de oliedruk. Die is de enige die zich heel druk mag maken tijdens de werkdagen. Ach een file, ik kan er niets aan doen. Als ik maar wel op tijd ben bij de eerste klant. Ik start altijd op tijd. Wat daarna komt, dat zie ik wel. Of het wel of niet meezit, ik kan mij er druk om maken, maar dat heeft geen zin. Red ik het niet door omstandigheden, waar ik niks aan kan doen, dan gaan we gewoon de volgende dag weer verder”.

Nieuwe chauffeurs
Onderweg vermaakt Gernand zich goed. “Soms ontstaan mindere situaties op de dag, zoals mensen die haaks inhalen. Mensen die net even voorlangs moeten, omdat ze er ineens achter komen dat die afrit er al is. Of bij 100 km/uur ineens gaan afremmen. Als je even niet oplet, kun je zomaar met je tanden in je stuur zitten. We lachen er nu om, maar het is wel irritant. Eigenlijk zouden de mensen die nu hun rijbewijs halen, eens een paar lessen op de vrachtwagen moeten rijden”, vindt hij. “Dat geeft nieuwe inzichten. En misschien levert het ook wel toekomstige vrachtwagenchauffeurs op”.
 

Ik ben benieuwd hoe Gernand reageert, als iemand naar hem toekomt en zegt dat werk dat hij doet, hem of haar ook wel wat lijkt? Gernand glimlacht en vertelt: ”Nou, uit privacyoverwegingen kunnen we hier géén namen noemen, maar toevallig is dat onlangs gebeurd. Toen heb ik gezegd, draai maar eens een dag mee. Want meedraaien en weten waar je het over hebt, is beter dan aan de zijlijn te gaan ‘roeptoeteren’. En dan pas kan je zeggen of je het wilt doorzetten, of juist niet. Maar dan weet je in ieder geval wel een beetje waar je het over hebt“.

Bedankt
Van oproep naar getaggd worden, naar een gezellige dag. Bedankt Gernand, het was een geslaagde dag,

Jantine