Terugblik

Hoe is het nu met: Tim Vis

Het is alweer even geleden dat ik bij Tim Vis op bezoek was. Dus dacht ik, kom ik stuur eens een Whatsapp. Ik ga hem mijn voorstel doen en ben benieuwd of hij mij nog herkent? Ik krijg vrij vlot een reactie terug en we maken een belafspraak. Tim klinkt vrolijk aan de andere kant van de lijn. Eerst praten we lekker bij. Dan ben ik benieuwd hoe zijn omgeving heeft gereageerd, dat ik namens Trucksmagazine een kijkje mocht nemen in zijn vak gebied.

Alleen maar positieve reacties
Kijk ik besef mij wel dat het echt niet normaal is dat ik deze kans heb gekregen, want er gaat niets vanzelf. Er zijn wel regels. Hoe heeft jouw omgeving gereageerd op het artikel? Tim lacht en vertelt: ”De mensen waren voornamelijk verbaasd. De link tussen transport en weginspecteur, wordt niet gauw gelegd. Deze combinatie was anders, maar dat ik er voor openstond, was wel leuk. Een hele andere kijk in de wereld die voor velen misschien wel standaard is, maar toch ook niet voor iedereen. En dat we elkaar nodig hebben in deze wereld onderweg, is wel duidelijk geworden. Ik vond het leuk dat je dingen onthouden had, zoals het knooppunt bij de A30. Echt, ik heb alleen maar positieve reacties gekregen. Ik zou zeggen kom weer eens langs voor dat bakje koffie“.

Is er veel veranderd in de afgelopen periode? 
Tim zegt: ”Laten we positief beginnen. Want sinds kort ben ik met de opleiding voor officier van dienst bezig. Vanaf 1 januari is alles officieel, dat is weer heel anders. Maar super leuk om te mogen en te kunnen doen“. Uiteraard feliciteer ik Tim, die verder gaat: “Maar als ik heel eerlijk ben, zou ik wel eens aan mensen willen vragen waarom ze bepaalde dingen doen? Het negatieve is bij mensen toegenomen. Dat komen we in alle functies tegen. De mensen lijken een steeds korter lontje te hebben gekregen. Veel middelvingers draaien overuren! Je werkt nooit snel genoeg bij een ongeval /  afzetting of iets anders. De Nederlandse transportsector begrijpt inmiddels veel meer, maar andere bestuurders hebben nog wel wat te leren. Ze zouden eens wat relaxter moeten omgaan met files. Accepteren dat het zo is, het is niet anders. De vliegende auto bestaat nog steeds niet dus wachten maar. Het zou fijn zijn als er meer begrip is. En ook zou de kennis bijgeschaafd mogen worden. Wat te doen bij een ongeval? Bij wegwerkzaamheden? Want jong en oud vergeten dat nog weleens, als ze eenmaal het rijbewijs hebben gehaald. Dat is echt kei jammer“.

Als je even niet oplet …
Toen ik met je mee was, waren wij bij “de knoop“ en ondanks dat ik best wel zichtbaar dacht te zijn in het oranje, maakte het indruk op mij, hoe sommige automobilisten lomp gingen inhalen, zodat ze een plekje hadden. Tot een lesauto aan toe. Echt, ik zou helemaal gek worden! Is dat nog steeds zo erg?  Tim grinnikt, ”Haha ja, nou hoe stom het ook klinkt, het gaat wel wennen dat men zo rijdt. Maar je moet wel goed opletten, want als het een “gewoonte” gaat worden dan ben je eigenlijk al te laat. Je staat de hele dienst “aan” op wat een automobilist kan doen. Je staat thuis pas weer “uit“ en dat is best wel eens vermoeiend. Zoals je weet, met een berging van een ongeval, staat er altijd één eerst om te beveiligen, pas daarna kom je bij de plek zelf. Nou daar was dus iemand die dacht dat die regels niet voor hem golden. Lang verhaal in het kort, ik ging die dag met heel veel pijn naar huis. Verder ga ik er niet te ver op in. Niet negatief denken, maar positief. Want mijn werk is gewoon te leuk”.

Toen reed je voor de proef de elektrische Toyota Proace, hoe is dat nu? 
“Ja toen zat ik echt midden in de proefperiode.  Zoals je nog wel weet, zijn ze bij Rijkswaterstaat en de provincie hun wagenpark aan het vergroenen. Inmiddels kan en mag ik je wel vertellen dat er wel een aantal leuke veranderingen aan komen! En dat ik daar een stukje aan heb mee mogen bijdragen, dat vind ik wel leuk! Zelf rijd ik de Proace nog steeds. Hij beviel en bevalt nog steeds goed. Kijk het elektrisch rijden moet je écht leren. Of zoals jij zelf toen al mooi zei, als je de cursus zuinig rijden hebt gedaan voor code 95, kan je ook elektrisch rijden. En dat klopt gewoon. En ja natuurlijk het is echt omdenken. En met een actieradius van 250 km op volle accu, en dan ben ik zoals je weet gewoon goed geladen met spullen voor onderweg, is het goed te doen. Uiteraard is die actieradius ook afhankelijk of ik een melding heb voor bijvoorbeeld aanrijding of prio 1. Dan moet er versneld gereden worden. En ja, dan gaat het wel even anders. Maar op zich wat er velen ook zeggen, het is  echt wel goed te doen. Soms moet je wel even schakelen, maar ik start met schouwen (verkennen, opvallende punten bezoeken), dan is het laden , even een kleine pauze en daarna weer schouwen. En even stil staan is goed voor de rust. Dus combineer ik dat“.

Laatste vraag 
Oké nog een vraagje om het af te leren, als je één grote ergernis zou mogen aanpakken wat zou dat dan zijn? Daar hoeft Tim niet lang over na te denken. Hij zegt dan ook gelijk: ”Je bent al eens met een paar jongens mee geweest voor de afzetting op de wegen. Dan weet je dat niet alleen wij, maar ook anderen een enorme hekel hebben aan mensen die het rode kruis negeren. En om dan te vragen, hoe hoog mogen die bekeuringen dan zijn, ik durf geen exact geldbedrag er op te zetten. Want hoeveel is een mensenleven dan waard? Het zou gewoon een stuk relaxter zijn, wanneer mensen eens zouden opletten en niet op die mobiel kijken. En begrijpen dat wij er niet zijn om te etteren, maar om er voor te zorgen dat het sneller verloopt. Want laten staan is nooit de optie, hè”.

En dan wordt Tim alweer gebeld dat er een oproep is. We beëindigen ons gesprek. Al ging het even ‘krom’ aan het einde, zeg ik nog even via deze weg dat ik het leuk vond je weer even gesproken te hebben. En dat bakje koffie... ik doe geen beloftes, maar wie weet in het nieuwe jaar?

Tekst: Jantine 
Foto’s : Tim Vis