Terugblik

Hoe is het nu met... Marius van Dodewaard    

Zoals veel mensen weten (zo niet, dan nu toch), print Jantine iedere reportage die online uitkomt. Gewoon om te bewaren en later nog eens terug te kunnen lezen. Leuke herinneringen moet je koesteren. En zo constateerde zij, dat het alweer twee jaar geleden was dat ze met Marius op reportage ging, op bezoek bij een champignonkwekerij. Tijd voor een terugblik, dus belde zij hem op.

Vrolijk als altijd
Wat ik mij herinner, is dat Marius zo vrolijk aan het werk was. En dat klopt nog steeds, want zo neemt hij ook nu de telefoon op. “Onverwacht, maar leuk”, zegt hij. “Tegenwoordig zijn mensen snel chagrijnig en is het een reportage maken en weer door. Maar jullie komen nog eens terug! Dat vind ik écht tof“. Dat is een mooi compliment en ook leuk om dat eens te horen! Marius nodigt mij uit om opnieuw bij de champignonkwekerij af te spreken, want iedereen vond het leuk die reportage te lezen. Ik ben in ieder geval van harte welkom en wie weet kom ik daar nog eens een bakkie doen.

Dag óf nacht rijden?
Inmiddels heb ik al meerdere keren ervaren dat chauffeurs heel vroeg vertrekken. Hoe zit dat met Marius, indertijd was hij een vervend nachtrijder? Of rijdt hij inmiddels overdag? “Nou, laat mij maar lekker in de nacht rijden”, lacht hij. “Uiteraard heb je dan ook mensen op de weg die zich niet kunnen gedragen, maar een stuk minder files. Je kunt beter doorrijden, daarom ben ik geen fan van overdag. Doe mij maar de nacht”.

Duidelijke taal. Rijdt hij nog steeds op dezelfde wagen? “Jazeker. En om maar gelijk door te gaan, deze wordt gewoon elke keer gewassen en ik ben er nog steeds trots op”. Iets in mij zegt dat Marius die 40 rijjaren wel gaat halen.

Hobby’s
Tijdens de reportage was Marius hobbymatig DJ. Heeft hij daar nu nog tijd voor? Hij antwoordt: “Ken je dat van een uit de hand gelopen hobby? Net zoals toen draai ik nog steeds in de weekenden. En ja, het is nog steeds een rust! Het is belangrijk dat je rust krijgt, je hoofd leegmaakt en dan weer verder gaat. Waar ik écht trots op ben, is dat ik weleens voor speciale feestdagen word gevraagd. Ik wil het zolang mogelijk blijven doen. Zolang het kan. Want tegenwoordig is weinig meer zeker. Neem nou de truckruns. Ik rijd zelf mee met de 1000-wielen-truckrun. Als je ziet hoe blij die mensen daar van worden. Dan zet ik met liefde mijn dj-hobby even aan de kant en maak ik deze mensen blij. Dat is en blijft fantastisch“.

Waardering voor de chauffeur
Marius gaf mij aan het begin van het gesprek een groot compliment. Ik ben benieuwd of hij onderweg weleens waardering krijgt? Op dat moment is hij serieus. “Ons vak wordt helaas op heel veel punten niet door iedereen gewaardeerd. Werd je in de tijd van Corona nog gewaardeerd als beroep, nu zijn mensen zo gestrest dat ze je het liefst van de weg willen drukken. Ze vergeten nog steeds dat wij er wel voor zorgen dat zij in de winkel eten kunnen kopen. Of online kleding kunnen bestellen en geleverd krijgen. Alleen maar, omdat wij voor transport zorgen. De waardering die we toen hadden, zou wel weer terug mogen komen, al is het maar voor 75%. Als ze het beseffen, dat maakt al verschil. Neem nu de nieuwe trend van het brake testen (op onvriendelijke wijze plots hard afremmen). Bloed irritant en zeker niet lollig. Chauffeurs kunnen dat echt niet waarderen. Ken je het nummer toevallig van Frank van Etten: Toen de Euro nog een Gulden was? Dat zouden de mensen eens moeten luisteren”.

Als ik je over twee jaar weer bel dan…?
“Nou dat mag echt wel eerder hoor”, als dus Marius. “Maar ik begrijp waar je heen wilt. Als ik nog steeds zo veel plezier in het rijden heb zoals nu, dan heb je kans dat ik nog steeds rijd bij deze firma. Het rijden zit mij in het bloed. Dus tot over twee jaar“.

Foto’s: Marius van Dodewaard
Tekst: Jantine