Terugblik

Hoe is het nu met…Van Eijck Berging

Het is op de kop af, vijf jaar en één maand geleden dat Trucksmagazine uitkwam en dat ik voor de rubriek te gast was bij Van Eijck in Arnhem. Toen de terugblik rubriek in het leven werd geroepen, was het voor mij natuurlijk geen moeilijke keuze om daar ook weer eens langs te gaan. Maar een ieder die een beetje thuis is in de berging, weet dat het lastig plannen is. Bergingsbedrijven staan letterlijk 24/7 aan. Dus even “niet” oproepbaar kan lastig zijn.

Normaliter gaat deze reportage telefonisch, maar dan zou hij dus ook niet bereikbaar zijn. En dat wil ik dus ook niet op mijn geweten hebben. Dus was er maar één oplossing, er persoonlijk heengaan. Zo vertrok ik op een zonnige doordeweekse dag richting Brabant. Gastheer Twan regelde wat lekkers voor bij de koffie, échte Brabantse worstenbroodjes. Wat een verwennerij! En wat denk je, tijdens ons gesprek werd hij al gebeld.

Hagelnieuwe truck
Toen wij elkaar indertijd in Arnhem ontmoette, reed hij met een Volvo. Dat was niet zijn vaste wagen, maar wel een fijne wagen. Sinds een paar weken rijdt Twan met een hagelnieuwe Scania R500. Ook een hele fijne truck. Opvallend is de ruimte, maar dat je toch alles dichtbij hebt. Dat is fijn werken.

Ik vraag hem of de werkzaamheden zijn veranderd? In zekere zin wel. Voorheen deed Twan ook lichte berging, maar daar is hij helemaal mee gestopt. De focus ligt op zware berging, maar in geval van nood staat Twan paraat. Daarnaast is hij inmiddels ook Teamleider van een leuk team. Hij heeft dus niet stilgezeten.

Vrouwen in de berging
Er zijn steeds meer vrouwen werkzaam in transport. Ik vraag Twan of hij het leuk zou vinden als er meer vrouwen zouden kiezen voor het bergingsvak? Daar krijg ik een bevestigend antwoord op. “Ja leuk, waarom niet? Als ze maar zichzelf blijven”, zegt hij.

Is er ondertussen nog wat veranderd in vijf jaar? “Op de weg zeker, mensen hebben steeds meer moeite met wachten. Kunnen weinig geduld opbrengen. Maar ze zijn nog steeds blij als wij ze als berger kunnen helpen. Dat is gelukkig niet veranderd”.

Wat is het advies aan mensen die nu voor het beroep berger willen kiezen? “Doe het niet”, grapt Twan. Maar dat is uiteraard een geintje. “Nieuwe mensen zijn altijd welkom. Als je écht wilt, meld je aan. Bergers blijven altijd nodig. En voor veel zaken is er een oplossing. Voor je het weet, heb je het gele bergers bloed door je aderen stromen. Dan ben je positief besmet met het bergersvirus en wil je niet anders meer”.

Communicatie
In het bergersvak is géén dag hetzelfde. Je weet altijd hoe laat je werkdag begint, maar nooit wanneer deze eindigt. Als er tien minuten voor het eind van je werkdag een melding binnenkomt, ga je tóch helpen. Je kunt moeilijk zeggen, sorry mijn dienst stopt zo, ik kom niet.

Tijdens het vorige bezoek gaf Twan aan dat communicatie het belangrijkste is. En dat vindt hij nog steeds. Het is belangrijk dat je met het thuisfront er goed over kan praten. Sommige dingen hebben impact, wees er eerlijk over en praat met elkaar. Communicatie blijft het toverwoord. Net als passie voor het vak. Als je het niet leuk (meer) vindt, moet je er direct mee stoppen!

Toekomst
Ik ben benieuwd hoe Twan naar de toekomst kijkt? Dat is voor hem duidelijk, als het gegeven is, gewoon werkzaam binnen het bedrijf. “Niet op kantoor, maar lekker buiten. Mensen zeggen weleens respect voor ons te hebben, omdat we in weer en wind buiten zijn. Maar mij moet je niet op kantoor zetten, dat zou ik gewoon niet kunnen. En ik zeg tegen jou dat we niet weer vijf jaar wachten, toch? Gewoon eerder weer eens koffie komen doen”.

We ronden het gesprek af. Twan geeft aan het leuk te vinden dat hij voor deze rubriek gevraagd is. “Ik vind het eerlijk gezegd wel eervol. Vaak is het zo dat er een reportage gemaakt wordt en dan hoor je vervolgens helemaal niets meer. Je hebt dan al mazzel, als je nog contact hebt over de gemaakte foto’s. Bij jou is het anders en dat waardeer ik zeer! Je denk mee in oplossingen en niet in problemen”.

Met zo’n mooi compliment nemen we afscheid. Twan, nogmaals bedankt voor jouw gastvrijheid. En hopelijk tot snel, niet weer vijf jaar wachten!

Jantine