Brandweer Nijkerk
Op bezoek bij brandweer Nijkerk
Het is tijdens de sleepbootdagen in Nijkerk dat ik ze weer zie staan. Ik dacht nog, als ik het nu niet doe, lukt het mij nooit meer. Ik trok de ‘stoute schoenen’ aan en ging er op af. Ik trok de eerste beste (in mijn ogen) volwassen brandweerman aan zijn T-shirt en vertelde mijn verhaal. Hij was enthousiast en zei een reportage leuk te vinden, maar daar moet wel toestemming voor gevraagd worden. We hadden nog een kort gesprek en een paar dagen later kwam er een bericht van Richard in mijn mailbox. We belden en bespraken het idee verder en we kwamen tot een bezoekdatum. Richard liet wel doorschemeren dat hij die dag jarig was. Dus hij de koffie en ik de taart. En zo geschiede.
Avondbezoek
Als oud Nijkerkse ben ik wel een beetje extra trots dat ik bij de Brandweer van Nijkerk langs mag komen. Dit is natuurlijk geen dagelijks bezoek. Deze kazerne staat er ‘pas’ sinds 2001, toen is de eerste steen gelegd. Het pand is officieel in 2002 geopend. Ze hebben een prachtig wagenpark staan, grotendeels bestaand uit MAN. Ik zal jullie en lang politiek verhaal besparen, maar in dit geval is het toeval.
Ik parkeer mijn auto achter de kazerne. NP staat niet voor Nog Plek, daar was ik wel achter. De koffie is bijna klaar als ik binnenkom en we gaan in gesprek. Er staat een prachtige Mercedes Sprinter, VW bus en een Caddy. En zelfs een boot! Hoewel ik er nieuwsgierig naar kijk, zegt Richard: “Je komt voor het wagenpark, toch?”. Terwijl ik er die avond ben, zijn de vrijwilligers drukdoende met aanvullen en onderhouden van kleine dingen. Ja, écht iedereen die hier loopt, is vrijwilliger. En ook de Jeugdbrandweer heeft training. Die zijn er dus ook allemaal vrijwillig. Ik vind het bijzonder en heb er respect voor.
Is het enthousiasme of toch het team gevoel
We kennen allemaal het gezegde ‘chauffeur word je niet, chauffeur dat ben je’. Dat geldt ook bij de brandweer. Wat direct opvalt is de saamhorigheid als team. Hoe ze elkaar aanvoelen en aanvullen. Ik heb deze avond een gesprek met Richard, Johan en Michel. Als ik vraag waarom ze bij de brandweer zijn, zeggen ze alle drie vrijwel hetzelfde: “Klaar staan voor anderen. Behulpzaam zijn”. Het klinkt mij als muziek in de oren.
Vrijwillig en niet vrijblijvend
Zoals gezegd, het hele team bestaat uit vrijwilligers. En zo worden ook op de klusjesavond de karweitjes vrijwillig uitgevoerd. Alle drie de heren werken ook nog eens fulltime. Hoe combineer je dat? Wat als je een uitruk hebt gehad? Hoe gaat dat dan met jouw werk? En wat als je niet in de buurt bent, maar wel wordt opgeroepen? Ik zit vol vragen.
Ik krijg direct antwoord. Je moet goed met je werkgever communiceren. Als je dienst heb, dan kunnen ze er rekening mee houden. Maar het reguliere werk gaat wél te allen tijde voor. Wanneer je aan het werk bent en je krijgt een oproep, dan wil dat soms inhouden dat je niet direct kan gaan. Dat is frustrerend, geven ze alle drie aan. Ze checken dan even de p2000 website, om te vernemen wat er is gebeurd. Maar het is ook andersom. Als je bijvoorbeeld ’s nachts bent opgeroepen, is het fijn wanneer je de volgende ochtend wat later op het reguliere werk mag beginnen. Goede communicatie en respect naar twee kanten is belangrijk.
Een goede thuisbasis is van levensbelang
Het is een cliché, maar al zit de liefde voor het brandweervak nog zo hoog, zonder goede thuisbasis is het onhaalbaar. Richard legt uit “Voor een brandweerman staan dingen in een bepaalde volgorde, tot het autistische toe. Dat moet het thuisfront wel begrijpen en accepteren. En je moet je schema aanpassen. Doordat het vrijwillige brandweer is, is de kazerne niet 24/7 bemand. Mensen zitten dus ook gewoon thuis. Je kunt niet zomaar even weg. En je weet nooit wanneer je nodig bent, dat kan ook midden in de nacht zijn”.
Elke minuut is er één
Wist je dat de brandweer na een melding slechts 8 minuten aanrijtijd heeft? Dus stel je voor, je ligt te slapen en wordt plots opgeroepen. Persoonlijk zou ik mij dan al rot schrikken, maar de mannen geven aan dat het went. Dan moet jij je dus als de wiedeweerga aankleden, naar de auto, naar de kazerne, kazernelampen aan. Je in het zware pak van 25 kilo hijsen en dan ook nog naar de melding gaan. En dat allemaal in 8 minuten… ik vind het reuzeknap.
Heel soms vertrekken ze weleens in pyjama en komen ze na afloop dus ook weer in pyjama thuis. Wat zullen de buren denken? Nou, die hebben ze wel ingelicht, zodat die er niet van opkijken en ook niet denken dat ze ’s nachts verward zijn weggelopen.
Afhankelijk van de prioriteit wordt er wel of niet met geluidssignalen (sirene) aan gereden. Een Prio 1 is een spoedmelding. Een Prio 2 heeft geen spoed en hoeft dus niet met alle ‘toeters & bellen’. Dus mocht jij je een keertje in je slaap geërgerd hebben aan een sirene, bedenk dan dat op dat moment écht iedere minuut telt!
Persfotografie
Persoonlijk erger ik mij aan mensen die rampen (ongelukken e.d.) fotograferen, zich met hun mobieltje in de aanslag naar voren dringen om te filmen en vast te leggen. Om het vervolgens zo snel mogelijk via hun socials online te plaatsen. De heren geven aan daar met een goede persfotograaf geen last van te hebben. Die staan op gepaste afstand en laten je soms ook even weten als ze de foto’s hebben. En zullen nooit iets op de foto zetten om mensen te shockeren.
Maar die mensen die met de mobieltjes in de aanslag staan, die zijn vervelend. We kennen het van onderweg; doorrijden, filmen en een rood kruis negeren. Halve waarheden plaatsen en hulpdiensten blokkeren. Ze zijn een doorn in het oog, de mannen en ik zijn het hier helemaal over eens.
Ontzettend bedankt
Wanneer we het over foto’s hebben, komt ook mijn moment voor foto’s er aan. De drie heren geven aan dat de mooiste kerktoren van Nederland er deze avond wel heel mooi bijstaat. Dus hebben zij dat gekozen als fotolocatie. Dan kunnen we daarna door naar de fontein. Ik ben verrast, dat is super!
Een beetje verkleumd van de kou en zwaar onder de indruk, neem ik afscheid van dit top team. Een team met ongelooflijk veel liefde voor het vak. Waar superwagens staan, van een MAN TGM 15.290 (4x4) tot aan een Sprinter, alles in topconditie. De brandweerkazerne van Nijkerk is op zoveel punten inzetbaar. En vandaag maakte ik een klein stukje mee. Bedankt Richard, Johan en Michel voor jullie gastvrijheid, gezelligheid en respect. Ik heb een topavond gehad,
Jantine