Ritje Mee Met
… Roy Berrens
Via Tiktok werd ik onlangs benaderd door Annemiek, die voorstelde dat ik een reportage zou maken met Roy Berrens (38). Ik nam contact met hem op en hoewel hij verbaasd was, vond hij het hartstikke leuk. Hij zat meteen al vol verhalen, dus dat beloofde een gezellige dag te worden. Roy gaf aan dagelijks vroeg te beginnen, maar regelmatig naar de zaak terug te keren. Dus ik kon zelf bepalen hoe laat ik bij hem op de zaak zou zijn. Om 08.00 uur ’s morgens was voor mij wel luxe. En met de voorjaarsvakantie in de regio, kon ik lekker doorrijden. Fris en wel arriveerde ik in Maarsen, waar ik mijn ogen uitkeek. Wat een enorm terrein! Ik parkeerde mijn auto op één van de vrachtwagenparkeerplaatsen (ik voelde mij er al thuis) en werd welkom geheten door een vrolijke Roy.
Lekker jezelf blijven
Regelmatig krijg ik te horen dat men van jongs af aan, met vader mee op de wagen ging. En dat zo zoonlief ook chauffeur is geworden. Dat is bij Roy wel even ander, niemand in zijn familie heeft ‘iets’ met vrachtwagens. Het is dat de buurman hem ooit eens meevroeg, waardoor Roy die wereld is gaan ontdekken. Je komt nog eens ergens, soms op de meest onverwachte plekken. Dat klinkt cliché, maar is wel zo. Bij Roy kroop de ‘diesel in zijn bloed’, ondanks dat veel mensen hem het vak afraden. Maar hij was eigenwijs, ging zijn passie achterna en kwam terecht in de transportsector. Waarvan inmiddels alweer negen jaar bij Venus Containers.
Werkzaamheden
Roy zit hier goed op zijn plek. Hij rijdt op een Scania R450 met haakarmsysteem. Het is mij gauw duidelijk dat hij zich helemaal één voelt met de combinatie. Met het grootste gemak en juiste precisie doet Roy zijn werk. Ik sta buiten het voertuig naar zijn werkzaamheden te kijken, dan zie ik meer dan vanuit de cabine. Geconcentreerd laadt Roy twee perscontainers. We nemen nog wat zaken door, pakken een kop koffie mee en ik neem daarna plaats op de voor mij gereserveerde plek in de vrachtwagen. Onderweg praten we over van alles en nog wat en voor ik het weet zijn we aangekomen op het eerste losadres. Met een kleine aanpassing, mag ik daar fotograferen. Dat is top! Roy komt vrijwel dagelijks bij dit bedrijf, het transport van levensmiddelen gaat uiteraard continu door. Terwijl ik mij afvraag welke van de twee containers wij moeten opladen, rijdt Roy automatisch al naar de juiste. Hoe weet hij dat toch? Roy lacht en legt uit: “In de andere container zit afval dat we vandaag niet rijden. Dat zie je niet aan de buitenkant, maar als je hier voor het eerst komt, wordt je dat wel verteld. En dan is het een kwestie van onthouden”.
Weekendrust?
In het weekend rijdt Roy niet, dus vraag ik mij af of hij de vrachtwagens dan met rust laat? Maar nee hoor, zijn hobby sluit bij zijn werk aan. Dan gaat hij bij WSI aan de slag, om te helpen met de miniatuurversies van vrachtwagens. Ontspannend en een uitlaadklep, hij glundert terwijl hij over zijn hobby vertelt. Maar Roy kan wel in het weekend opgeroepen worden. “We hebben een calamiteitenservice”, zegt hij. “Dat houdt in dat als er ergens in de buurt brand is geweest en de woning of het bedrijfspand moet ontruimd worden, dan worden wij ingeschakeld. In zo’n geval leveren we in het weekend containers aan. Dat kan soms confronterend zijn. Maar aan de andere kant ook wel mooi, dat we in nood kunnen helpen. Uiteindelijk help je zo de slachtoffers het gebeuren te verwerken en achter zich te laten, als je begrijpt wat ik bedoel. Onlangs was ik nog bij jou in de buurt. Na een brand hebben we een container geplaatst”. En terwijl hij dat zegt, bedenk ik mij, dat ik hem dan toch heb moeten zien rijden.
De tijd gaat snel
‘Gezelligheid kent geen tijd’ en voor ik het weet, zijn wij al weer aangekomen bij het volgende adres. Maar eerst wordt de aanhanger afgekoppeld, want hier is het niet zo ruim. Ik blijf in de cabine zitten, want zelfs voor het maken van foto’s is geen ruimte. Ik hoef niet lang te wachten, Roy is spoedig klaar met de containerwissel. Daarna koppelen we weer aan en rijden terug naar de zaak, om te lossen. Ik constateer dat we vandaag levensmiddelenafval vervoeren. Roy knikt, “Vandaag wel, maar eigenlijk ben ik een simpele afvalboer. Samen met mijn collega verwerken we allerlei soorten afval, zodat het netjes naar het eindpunt getransporteerd kan worden. En weer hergebruikt zodat, zoals Johan Cruijff zou zeggen, de cirkel weer rond is”. Ik ben het met zijn verhaal eens, behalve dat woord simpele, want ik heb weer ingezien dat het allemaal niet zo simpel is als het wellicht lijkt. En je moet het ook maar willen doen. Roy beaamt dat. “We doen het graag en met veel plezier. Dat maakt mijn werk leuk. Het lijkt een vaste route, maar ik heb volop variatie. Dat maakt het leuk en zo vermaak ik mij weer iedere dag”.
Terug op de zaak
Wanneer we terug op de zaak komen, gaan we wegen en lossen. En opnieuw doet Roy zijn werkzaamheden met het grootste gemak. Wanneer alles volgens de juiste regels gedaan is, is het tijd voor een hapje en even napraten. Roy gaat weer op pad en moet nog diverse adressen af, maar ik keer huiswaarts. En wederom met een toffe ervaring rijker. Laten we ons eens beseffen hoe belangrijk deze tak van transport is! Niets is wat het lijkt, respect voor deze mensen. Zonder hun blijven wij met afval zitten en kunnen we ook niet recyclen! Roy, enorm bedankt dat ik een rit met je mee mocht maken. En dat jij mij een kijkje in jou wereld gunde,
Jantine